فضای تولید موسیقی مردم پسند در ایران: پژوهشی جامعه شناختی با استفاده از داده های کیفی حاصل از پنج مصاحبة متمرکز

تحقیق پیرامونِ فضایِ تولید موسیقی با رویکردهایِ متفاوتِ نظری و پژوهشی صورت گرفته است. در این مقاله که بر اساس رهیافتِ پژوهشیِ مردم نگاری/ جامعه شناختی در پژوهش رویِ تولیدکنندگانِ فرهنگی طراحی شده است، تلاش شده با توجه به عدمِ امکانِ انجامِ پژوهشی ساختاری دربارة فضایِ تولید موسیقی مردم پسند در ایران، به سبب فقدانِ آمارهایِ مستند از وضعیتِ تولید، این فضا به مدد مفهوم پردازیِ جامعه شناختی در سطحِ خُرد، با استفاده از داده هایی مستخرج از پنج مصاحبه با تولیدکنندگان گونه هایِ رسمی و غیررسمی در شهر تهران تحلیل شود. در این مقاله برایِ جمع آوریِ داده هایِ کیفی در پاسخگویی به این سؤال که «آیا کنش میانِ تولیدکنندگانِ موسیقی مردم پسند در ایران، به عنوانِ سازندگانِ اصلی فضایِ تولید موسیقی، کنشی ایدئولوژیک است؟» از تکنیکِ گروهِ متمرکز بهره گرفته شد. داده ها در جریانِ پنج جلسه بحث با دو گروهِ هشت نفره به دست آمدند و بر اساس روش تحلیلِ تأملی تحلیل شدند. تحلیلِ داده ها نشان داد، فضایِ تولید موسیقی مردم پسند در ایران به علتِ ایدئولوژیک بودنِ تولیدکنندگانِ گونه هایِ مورد بررسی به عنوانِ کنشگرانِ این فضا، فضایی منازعه آمیز است و در این فضایِ منازعه آمیز هر گونه تلفیقِ موسیقی شناختی را ناممکن می نماید. برایِ نویسندة این مقاله، تلفیقِ موسیقی شناختی تنها راهِ برون رفت از بی ریختیِ فرهنگیِ حاکم بر فضایِ تولید موسیقی در ایران محسوب می شده است.